Cirurxía vía lacrimais
A obstrución de vías lacrimais é unha enfermidade moi común en persoas maiores e en especial en mulleres.
Tamén é certo que os recentemente nados poden ter as vías lacrimais obstruídas ao nacer pero, polo xeral, ao ir crecendo a vía faise permeable.
A obstrución da vía lacrimal produce lagrimexo, o que se coñece co nome de epífora. As epíforas poden ser de moitas causas; por obstrución, por irritación, por exceso de produción, por malposición das pálpebras, etc. Por iso, un lagrimexo persistente e molesto debe ser sempre consultado a un médico especialista en oculoplastia.
O Dr. Coloma Bockos é un dos primeiros oculistas que introduce en España a técnica de cirurxía da vía lacrimal a través do nariz. Pioneiro nesta cirurxía, presentou a súa técnica en múltiples congresos nacionais e internacionais.
Dacriocistorrinostomia
A obstrución baixa do lacrimal ou do ducto lacrimal require esta cirurxía, sendo unha das principais causas de lagrimexo en pacientes maiores.
Antigamente esta cirurxía requiría de anestesia xeral, hospitalización e tiña un índice de erro elevado polo que moitos oftalmólogos da antiga escola recomendaban aos seus pacientes non operarse. Hoxe en día isto non só non ten sentido senón que amosa un gran descoñecemento nas avances cirúrxicos.
A cirurxía, hoxe en día, realízase baixo anestesia local con sedación. Pode ser por vía externa (facendo unha incisión na pel) ou por vía endonasal / trascanalicular (vía interna). Hai numerosos estudos comparativos, pero hoxe en día está demostrado que a técnica externa e a técnica endonasal mecánica (a través do nariz) presentan similares taxas de éxito.
O Dr. Coloma Bockos, experto en técnica a través do nariz, utiliza a vía mecánica soa ou asistida con láser de CO2 que facilita a incisión no óso e reduce o sangrado. Para unhas mellores taxas de éxito e mellor atención do paciente, o Dr. Coloma Bockos traballa co servizo de otorrinolaringoloxía para unha abordaxe multidisciplinaria da enfermidade.
A cirurxía realízase en breve tempo e é de tipo ambulatoria, podendo o paciente volver a casa polo seu propio pé o mesmo día da intervención e ter unha rápida recuperación, podendo renovar as súas actividades habituais ao terceiro ou cuarto día despois de cirurxía.
A cirurxía está indicada non só polo lagrimexo constante e molesto senón tamén porque co tempo, a bágoa que se empoza ou forma un “pantano” no saco lacrimal inféctase, e pode infectar toda a vía, producindo conxuntivite crónica ou procesos infecciosos do saco lacrimal , da cara e da órbita (a zona que onde está o ollo) con potencial perigo para a visión e a saúde en xeral.
Conjuntivodacriocistorrinostomía
Esta cirurxía realízase cando a obstrución da vía lacrimal é alta, é dicir, os canalículos están obturados e non é posible volver abrilos.
O procedemento cirúrxico non é complicado e tamén se realiza baixo anestesia local con sedación pero leva implícita a colocación dun tubo de vidro ou de material sintético que comunica directamente o nariz coa conxuntiva do ollo de xeito permanente. Debido a que este tubo permanece nesa zona para toda a vida, e sendo unha área de moito fluxo mucoso e en constante interacción co medio, adoita requirir de moitos coidados ao longo da vida.
Obstrución lacrimal en nenos
Polo xeral, case o 100% dos nenos que nacen co lacrimal obstruído adoitan deixar de ter ese problema ao ano de nacemento, uns antes e outros despois.
Durante o período que o lacrimal permanece obstruído o neno non só padece de lagrimexo constante, senón tamén de conxuntivite a repetición, polo que os pais terán que ter moitos coidados con eles, realizando lavados frecuentes e masaxes. Algunhas veces está indicado o uso de antibióticos.
Cando o problema non se resolve espontaneamente ou se despois dos 6 meses de nado, o neno ou a nena persiste co problema ou é de moita gravidade, débese realizar o procedemento de sondaxe da vía lacrimal, ben sexa pechado ou ben asistido por endoscopia. En casos especiais ou recidivas pódense utilizar outros sistemas como intubacións ou balóns inchables.